پیش‌تر از این عرض شد که فمینیست‌ها سه مشکل اصلی در حرکتشان داشتند. یکی از این اشکالات، تعریف اشتباه ساختار قدرت در خانواده و به تبع آن جامعه بود. آن‌چه در ادبیات تاریخی مرسوم بود، ضعیف دانستن زنان و توانایی کمتر آنان در قدرت جسمانی، عدم توانایی برای انجام کارهای سنگین و یا شرکت در جنگ بود که به عنوان یک نقص تلقی می‌شد. این نوع نگاه، ناشی از نظام مردسالار حاکم و عدم فهم ساختار قدرت در جوامع بود.
بسم الله الرحمن الرحیم
در مسائل زنان معمولا دو نگاه وجود دارد، یکی نگاه سیاه‌نمایی مطلق که همه چیز را بد و منفی و بحرانی می‌بیند.
این نگاه انسان را به ورطه ناامیدی و نگاه بدبینانه به همه چیز می‌اندازد.
نگاه دوم مثبت‌بینی محض و تصور شرایط خوب و عالی برای همه است.
این نگاه انسان را از واقع‌بینی، دیدن مشکلات و حل آن‌ها باز می‌دارد.
بسم الله االرحمن الرحیم
قبلا گفته بودم جریان فمینیسم در جهان سه اشتباه استراتژیک داشت.
اول این که برای رفع ظلم از زنان، مانعی برای ظلم مردان ایجاد نکرد، بلکه سعی کرد زنان به جایگاهی برسند که مورد ظلم واقع نشوند و توانمند شوند تا آن ها هم بتوانند ظلم کنند و در مقابل ظلم مردان بایستند.
سکیولاریزاسیون زمانی اتفاق می‌افتد که ما شرع را مطابق با عرف کنیم و از دین پوسته‌ای عرفی شده ایجاد کنیم. یکی از نمودهای این اتفاق را می‌توان در حقوق و قوانین زنان و خانواده دید. طبق صریح آیه قرآن[1] سنت الهی تبدیل و تحویل بردار نیست و در همه زمان‌ها و شرایط یکسان است. اما داعیه‌ی فمینیست‌ها این است که با تغییر زمان، قوانین و حقوق زنان در اسلام، باید مطابق شرایط زمانه عوض‌شده و با عرف سازگار شود.